தமிழ் உசுப்பு யின் அர்த்தம்

வினைச்சொல்

• 1

  (பாய்ந்து தாக்குமாறு) ஏவுதல்.

  ‘திருடன் மேல் நாயை உசுப்பிவிட்டார்’
  ‘உசுப்பிவிடப்பட்ட சேவல்கள் ஆக்ரோஷமாகச் சண்டையிடத் தொடங்கின’

• 2
  காண்க: உசுப்பேற்று

• 3

  (செயல்பட) தூண்டுதல்.

  ‘மனைவியின் பேச்சு அவரை உசுப்பியது’
  ‘‘சும்மா இருக்காதே, ஏதாவது செய்’ என்று என் மனம் என்னை உசுப்பிவிட்டுக்கொண்டிருக்கிறது’

• 4

  (தூக்கத்திலிருந்து) எழுப்புதல்.

  ‘தோளில் கை வைத்து உசுப்பினாள்’