தமிழ் எழுப்பு யின் அர்த்தம்

வினைச்சொல்

• 1

  (உண்டாக்குதல் தொடர்பான வழக்கு)

  1. 1.1 (கோட்டை, நினைவுச் சின்னம் முதலியன) உருவாக்குதல்; கட்டுதல்
     ‘நடுவில் சுவர் எழுப்பி அறையைப் பிரித்தார்கள்’
     ‘மறைந்த தலைவருக்கு இங்கே ஒரு நினைவுச் சின்னம் எழுப்பப்படும்’

  2. 1.2 (ஓசை, இசை முதலியவற்றை) உண்டாக்குதல்
     ‘நாகசுரம் மங்கல இசை எழுப்பியது’
     ‘பறவைகள் எழுப்பிய இனிய ஓசை’

  3. 1.3 (கேள்வி, பிரச்சினை முதலியவற்றை) கவனத்துக்குக் கொண்டுவருதல்
     ‘இது இரங்கல் கூட்டம். விவாதத்துக்கு உரிய பிரச்சினைகளை எழுப்பாதீர்கள்’

• 2

  (நிலைமாற்றுதல் தொடர்பான வழக்கு)

  1. 2.1 (உட்கார்ந்திருந்த இடத்திலிருந்து) எழச்செய்தல்; கிளப்புதல்
     ‘கொஞ்ச நேரம்கூட உட்காரவிடவில்லை, எழுப்பிக் கூட்டிக்கொண்டு போய்விட்டான்’

  2. 2.2 தூக்கத்திலிருந்து விழிக்கச்செய்தல்
     ‘தூங்குகிற குழந்தையை எழுப்பிப் பால் கொடுக்க வேண்டுமா?’

  3. 2.3கிறித்தவ வழக்கு
     (இறந்தவரை) உயிர் பெறச்செய்தல்
     ‘மரித்தவரையும் எழுப்ப வல்லவரின் மகிமையைச் சொல்கிறேன்’