வினைச்சொல்கைக்க, கைத்து
- 1
உப்புச் சுவை தெரிதல்; கரித்தல்.
- 2
வட்டார வழக்கு கசத்தல்.
‘பாகற்காய்போல் கக்கரிக்காய் கைக்கிறது’உரு வழக்கு ‘முகத்தில் கைத்துப்போன சிரிப்பு’ - 3
வட்டார வழக்கு (ஈயம் பூசாத பித்தளைப் பாத்திரத்தில் வைக்கப்படும் ரசம், இளநீர் போன்றவை) கெட்டுப்போதல்.
பெயர்ச்சொல்
- 1
தோளில் தொடங்கி முன்பகுதியில் விரல்களாகப் பிரிந்துள்ள உடல் உறுப்பு/(மணிக்கட்டோடு இணைந்திருக்கும்) உள்ளங்கையும் விரல்களும் உள்ள உறுப்பு.
‘கொரில்லாவின் கை போல் நீண்ட கை’‘கையில் கண்ணாடி வளையல்கள்’‘அவன் கையில் ஆறு விரல்கள் உள்ளன’‘‘கையை நன்றாக விரி’ என்று அதட்டினார்’‘சாலை விபத்தில் அவர் ஒரு கையை இழந்தார்’ - 2
(நாற்காலி போன்ற இருக்கைகளில் உட்கார்பவர்) கை வைத்துக்கொள்ள வசதியாக இருக்கும் பகுதி.
‘இது கை இல்லாத நாற்காலி’ - 3
(உடை அணிபவர்) கை நுழைக்கும் பகுதி.
‘அரைக்கைச் சட்டை’‘முழுக்கைச் சட்டை’ - 4
ஆள்; நபர்.
‘இந்த வீடு மூன்று கை மாறி என்னிடம் வந்திருக்கிறது’‘சீட்டு விளையாட ஒரு கை குறைகிறது’ - 5
கையால் இயக்கப்படக் கூடியது.
‘கைராட்டினம்’ - 6
கையில் வைத்துக்கொள்ளும் அளவுடையது.
‘கையகராதி’ - 7
(ஒருவரின்) பொறுப்பு.
‘இந்தப் பையனை உன் கையில் ஒப்படைக்கிறேன்’‘இதை முடிவு செய்வது என் கையில் இல்லை’‘பணத்தை அவர் கைக்கு மாற்றிவிட்டுவிட்டேன்’ - 8
கையால் அள்ளும் அல்லது கைக்குள் கொள்ளும் அளவு.
‘தோசை மாவுக்கு ஒரு கை உப்புப் போட்டுக்கொள்’‘கோதுமை மாவோடு ஒரு கை அரிசி மாவைக் கலந்துகொள்’