தமிழ் தூய்மை யின் அர்த்தம்

பெயர்ச்சொல்

• 1

  அழுக்கு நீங்கிய அல்லது இல்லாத நிலை; சுத்தம்.

  ‘அவர் எப்போதும் தூய்மையான கதர் ஆடையையே அணிவார்’
  ‘வீட்டைத் தூய்மையாக வைத்துக்கொள்ளக் கற்றுக்கொள்’
  ‘நகரங்களில் தூய்மையான காற்றுக்கு எங்கே போவது?’
  உரு வழக்கு ‘மனத் தூய்மை’

• 2

  முறைகேடற்ற நிலை; நேர்மை.

  ‘தூய்மையான ஆட்சி அமைப்போம் என்று தேர்தல் பிரச்சாரத்தில் கூறினார்கள்’
  ‘நீதித் துறையின் தூய்மையைப் பேணிப் பாதுகாக்க வேண்டும்’

• 3

  கலப்பற்றது.

  ‘தூய்மையான தங்கம்’